Porozmawiajmy spokojnie o księżach

O książce Porozmawiajmy spokojnie o księżach

Dużo mówi się o księżach. I często mówi się o księżach krytycznie. Wśród wielu zarzutów stawianych duchownym są i te uzasadnione, ale są i kłamliwe. Ciekawe natomiast jest to, że ci, którzy zazwyczaj dużo narzekają na księży, nigdy w życiu u księdza w domu nie byli, nie porozmawiali dłużej, a są specjalistami od tego, jacy są kapłani.

Napisałem tę książkę po to, by pokazać te bardziej powszednie strony naszego kapłańskiego życia, w którym, jak u każdego z nas wszystkich, dobro splata się ze złem. Piszę o wielorakich uwarunkowaniach naszego życia, o jego realiach, o ewidentnych kłamstwach i pomówieniach, jakie się pod naszym adresem fabrykuje. Ale - co najważniejsze - piszę, jak ludzie świeccy mogą nam, księżom, pomóc. Bo my tej pomocy wielokrotnie potrzebujemy. Spełniłoby się moje pragnienie, gdyby ta książeczka dotarła szczególnie do tych, którzy od Kościoła odeszli, którzy się na „czarnych” obrazili. Może dadzą się przekonać, może dadzą sobie coś wytłumaczyć. A jeżeli rzeczywiście zostali kiedyś w życiu dotknięci niewłaściwą postawą kapłana, to na końcu książki kieruje do nich słowo „przepraszam”. Może je przyjmą.

Kiedyś zatelefonował do mnie nieznany mi człowiek. Dzwonił z oddziału ortopedycznego jakiegoś szpitala na Śląsku. Jak wojenny meldunek z frontu brzmiały jego zwięzłe i szybko wypowiadane słowa: „Proszę księdza! Strasznie tu w szpitalu atakują Kościół! Ale mam pod poduszką księdza książkę i na razie wszystkie ataki odparłem!”. „Tak trzymać!” - powiedziałem krótko. „Tak jest!” - padła rzeczowa odpowiedź.